Zeroenergetyczny ośrodek edukacji społecznej  w strategii rewitalizacji dawnej bazy wojskowej w Tiburon 

Działania projektowe obejmowały kompleksową analizę opracowywanego terenu, pod względem walorów przyrodniczych, historycznych oraz społecznych. Region który swoim łagodnym klimatem przyciągnął wielu mieszkańców, został w dużym stopniu zurbanizowany. Pieniądze, które przyszły wraz z przemysłem nowych technologii, stały się gwoździem do trumny środowiska przyrodniczego. Zuchwała architektura rezydencjonalna oraz wielkoskalowa przyczynia się do pogorszenia jakości fauny oraz flory, pełniących istotną rolę w procesie zachowania homeostazy przyrodniczej. 

Biorąc pod uwagę problemy urbanistyczne regionu, celem projektu stało się stworzenie wyrazistej, reprezentacyjnej kompozycji, która będzie połączona ze środowiskiem naturalnym i w prosty sposób stworzy ramy obserwacyjne. Jednocześnie projekt miał przypominać o historii militarnej obszaru.

Poprzez odpowiednie przekształcenie istniejącej struktury betonowego nabrzeża, powstał koncept połamanych bloków betonu, zachowujący historyczny element w zmienionej formie. Zaistniały nowe wnętrza urbanistyczne, dostosowane skalą do aktualnej funkcji rekreacyjno-dydaktycznej. Budynek ośrodka edukacji społecznej stał się kontynuacją formy i schodząc pod powierzchnię lądu tworzy przekrój przez różne warstwy środowiska. 

Dzięki wykorzystaniu walorów klimatycznych, chłodne wody zatoki posłużą za element stabilizujący temperaturę wewnątrz budynku. Ustawione pod różnym kątem płaszczyzny stały się miejscem do mocowania systemów solarnych. Skorupa budynku o izolacji próżniowej, sprawi, że będzie można sprawniej kontrolować warunki wnętrz obiektu.